Dworek należący do Williama

Wrażenie spokoju i zasobności, dostatku, ale nie zbytku towarzyszy każdemu, kto przyjrzy się domowi i jego otoczeniu. Uderza też gościnność i dobra organizacja: konie każdego gościa natychmiast zostają zauważone i odprowadzone do stajni, a tam hojnie nakarmione. Dobrą organizację zdradza też porządek posiłków (jedynie w czasie śniadań panuje lekki rozgardiasz), porządek spacerów (goście powracają z pola w określonej kolejności), rozmieszczenie gości przy stole. Dom, praktycznie urządzony i dobrze funkcjonujący, mimo całej swej praktyczności, wydaje się piękny: uderza białością i czystością, ma ganek, zapewne z kolumienkami, a z okien roztacza się widok na ogród pełen kwiatów. Wejdźmy do środka... Dworek wewnątrz, podobnie jak z zewnątrz, sprawia wrażenie dostatniego, ale nie zabytkowego.

Wjechał na swoim czarnej klaczy która nazwał marą nocy przez jej czarną sierść i grzywę.Podjechał do stajni i polecił zając się koniem stajennemu.Kiedy już wrócił wziął głęboki oddech przypominając sobie minione lata w tej posiadłości.Wszedł do środka wolnym krokiem witając się z napotkanymi pokojówkami zmęczony wszedł do swojego pokoju i zaraz po tym nakazał aby przygotować kąpiel po dłużej chwili pokojówki przygotowały odprężając kąpiel z ziołami i rozebrawszy się wszedł do niej relaksując się.

Kiedy już umył się wyszedł z wanny i paradując nago wszedł do swojego pokoju gdzie czekały na niego już czyste i świeże ubrania przygotowane przez pokojówkę.Ubrał się w luźną bawełnianą koszule i czarne spodnie przyglądał się wypastowanym długim kozakom wolał jak były zabłocone ale zwykle dostawał po głowie od mistrza kiedy chodził w brudnych ubraniach napił się trochę bimbru pędzonego we własnej piwnicy i wyszedł na miasto.

Szykowałem się na to włamanie od dosyć dawna. Starałem się być przygotowany na każdą ewentualność. Na szczęście właściciel lubił sobie wieczorami wychodzić, a wracał dopiero po paru godzinach, więc wiedziałem, że mam sporo czasu. Służba spała w swoich pokojach.
Frontowe drzwi były zamknięte, ale dla mnie nie stanowiło to większego problemu. Po krótkiej chwili byłem już w środku. Dom ani nie przytłaczał przepychem, ani nie był zbyt skromny. Przez kilka dni obserwacji właściciela i służby zdążyłem się zorirntować gdzie jest trzymany "sejf" z pieniędzmi. Poszedłem do wielkiego gabinetu w północnej części budynku. Zdjąłem wielki obraz ze ściany i cicho postawiłem na podłodze opierając o szafę z książkami.
Sprawdziłem czy nie jest zabezpieczony magicznymi pułapkami, ale na szczęście nie wyczułem nic. Zamachałbym radośnie swoim lisim ogonem gdyby nie to, że był zwinięty i schowany w czarnych spodniach. Wyjąłem narzędzia złodziejskie i zabrałem się do otwierania zamka.

Wrócił do dworku z butelką zakupionego grzańca otworzył drzwi i wszedł do środka wyczuł jakiś dziwny zapach ale zignorował go myśląc ,że jakieś zwierzątko zgubiło się w willi skierował się do swojego biur aby odłożyć am napitek zapalił na szczęście służba nie zgaliła świec i spokojnie szedł do biura nagle otworzył drzwi i zauważył ,że coś próbuje go okraść podszedł cicho i zwinnie do złodziejaszka od tył.
-A kim jesteś chłopczyku?-spytał obejmując go w pasie.
-Nie wiesz ,że nie chodzi się po nocy i w dodatku w nie swoim domku?-powiedział kiedy złapał go za nadgarstki.

Gdyby nie to, że schowałem swoje uszy pod czapką usłyszałbym go już dawno. Wystraszyłem się trochę gdy mężczyzna złapał mnie w pasie. Zaraz spokojnie byle nie panikować - pomyślałem.
Po chwili złapał mnie mocno za nadgarstki. Próbowałem się wyrywać, ale to chyba nie był zwykły człowiek. Miał niesamowitą siłę. Nie miałem co mówić żeby mnie puścił, w końcu złapał złodzieja w swoim domu.

-To co odpowiesz mi ładnie na moje pytania czy wolisz dyby?-spytał się uśmiechając tajemniczo i odwrócił go w swoją stronę nadal trzymając jego nadgarstki mocno.

Spuściłem głowę. Wszystko tylko nie dyby.
- Przecież i tak wyląduję w więzieniu. Ja tylko zarabiam na życie - wymamrotałem cicho

-A więc złodziejaszku powiesz mi jak masz na imię-powiedział podchodząc z nim do foteli popchnął go na niego delikatnie a kiedy usiadł już na nim wyciągnął wino i parę kieliszków.Nalał do nich wina i usiadł wygonie naprzeciw niego.
-To możne porozmawiamy co mam teraz z tobą zrobić?-spytał się uśmiechając tajemniczo.

Gdy tylko mężczyzna odszedł po wino ja korzystając z sytuacji poderwałem się i pobiegłem ile sił w nogach do drzwi frontowych. W końcu albo ucieczka albo zimne lochy i kajdany.

-A więc mały lisek ucieka-zaśmiał się cicho i pobiegł za nim był szybszy od niego po chwili przyszpilił go ściany trzymając mocno za nadgarstki.
-To co teraz chcesz zrobić?-spytał się spoglądając mu w oczy jego własne zmieniły się nagle na odcień krwistej czerwieni.

Jęknąłem z bólu.
- Niech pan mnie puści. Proszę - wybąkąłem pełnym żałości głosem - już nigdy się tu nie włamię - obiecałem. W końcu było w tym mieście jeszcze kilkunastu bogaczy - pomyślałem.

-Hmmm to brzmi kusząco ale jakoś ci nie wierzę-powiedział z uśmieszkiem i poluźnił trochę uścisk.
-A może porozmawiamy trochę inaczej -przerzucił go sobie przez ramie i poszedł z nim w głąb domu po chwili wszedł z nim do dość sporawej piwnicy wyglądał dość strasznie ze ścian zwisało parę łańcuchów po boku stał stół na którym rozłożone były butelki po winach związał jego nadgarstki sznurkiem i usadowił na krześle.

- Co pan robi? - zdziwiłem się nieco gdy mnie związał, ale pewnie chciał mnie przetrzymać zanim mnie przekaże władzom. Próbowałem się uwolnić. W końcu to był tylko sznur...

-No nic ci nie da i tak byś z stąd nie uciekł-pokazał pęk kluczu wiszący na jego palcu.Podszedł do niego z butelką wina i kieliszkami.
-To może teraz mi powiesz jak masz na imię dobrze?-powiedział z uśmieszkiem nalewając winko i usiadł na krześle obok niego.

- Jestem Tarquin - poddałem się. Wiedziałem, że stąd nie ucieknę. Może większe szanse będę miał w lochach miejskich.

-No i tak jest lepiej ja jestem William ale możesz mi mówić Will-uśmiechnął się do niego upijając z kieliszka łyk wina.
-To teraz powiedz mi po co się do mnie włamałeś?-spytał ciekaw nie wiedział po co chłopak na na sobie kaptur.

- W ten sposób zarabiam na życie - przyznałem szczerze. Z tych nerwów aż mi w ustach zaschło i patrzyłem z zazdrością jak mężczyzna pije wino z kieliszka.

Zauważył jak patrzy na jego wino.
-Może chcesz trochę?-spytał podając mu kieliszek w związane dłonie ostrożnie uśmiechnął się do niego i napił się trochę ze swojego kieliszka.

- Dziękuję - powiedziałem cicho i szybko wypiłem całą zawartość kieliszka - Dlaczego pan mnie tu trzyma? - spytałem - Nie odda mnie pan władzom?

-Jakoś władze nie lubią mnie a ja ich również z wzajemnością-zaśmiał się cicho i uśmiechnął do niego.Dolał mu jeszcze do kieliszka .

- No to może mnie pan jednak wypuści? - zapytałem z nadzieją w głosie. W końcu po co mu taki złodziej skoro nie chce go wydać. - Obiecuję nigdy pana nie okraść - wypił drugi kieliszek. Dobre było to wino.

Uśmiechnął się i dolał mu trochę mocniejszego wina.
-Pij pij mam go jeszcze dużo-zaśmiał się cicho pijąc ze swojego kieliszka.
-Po co mi złodziejaszek ? Sam nie wiem ale mam dla ciebie propozycję może chcesz zacząć pracować w tej posiadłości dla mnie?-spytał się ciekaw jego zdania.

- Jak to pracować? - zapytałem nie rozumiejąc o co może chodzić mężczyźnie - Ja na niczym się nie znam, no może poza moim fachem. Do czego byłbym panu potrzebny?

-Chodzi mi o to ,że potrzebuję kogoś kto zajmował się moimi sprawami kiedy mnie nie ma lub mam ich za dużo w biurze zapewne zauważyłeś stosy dokumentów-powiedział z uśmieszkiem.
-Będziesz mógł zarobić więcej niż na ulicy-powiedział dopijając winko.